Nihayet bittin 2016

Arkadaşlar çok mutluyum 2016 bitti!! Ne kadar garip bir yıl oldu değil mi? Bireyselliği bir yana bırakıyorum şuan, ülkece çok boktan şeyler yaşadık. Hatta dünya genelinde bir boktanlık vardı ki etkilenmemek elde değil. Bir şekilde, günün sonunda hepimiz çok ama çok etkilendik. Hayallerimizle, arkadaşlıklarımızla, işlerimiz, güçlerimiz, aşklarımızla.. Her şeyimizle etkilendik hemde. Ama neyse ki hepimizin beklediği o an geldi ve nihayet hepimizin bu 'yaşamasak, iyiydi' diye nitelendirdiğimiz yıl bitti.

Az önce bir yana bıraktığım bireyselliğimi ele alıyorum. Hazır mısınız? Aslında ben 2016'ya çok güzel başlamıştım. En azından öyle olduğuna inandırmıştım kendimi. Sevdiğim, değer verdiğim insanlar, güven dolu bir geri sayım. Sonra bütün bu insanların tek tek hayatımdan gitmelerini sayarak geçirdim yılı. Her seferinde erteledim üzülmelerimi. Arkamda bir dağ bıraktım ve hep önüme bakmaya çalıştım. Ama öyle olmadı. Arkada koca bir pislik bırakarak, temiz bir yolda yürüyemezsin.

2016'ya kendi zaman haritamda 'Kayıplarım' ya da 'Farkındalık' ismini veriyorum. Kazandığım şeyler olmadı değil, çok güzel dostlar kazandım en basidinden, ama kayıplarım, bir yıl için verebileceğimden çok, çok fazlaydı.

O kadar çok tutunmak istemiştim ki 2016'ya, yılın yarısı mutlu numarası yapmışım kendime. Diğer yarısı da bunu fark etmem ve kendime itiraf etmekle geçmiş. Kendime öyle sözler vermişim, öyle kurallar koymuşum ki bu yılın güzel geçmesi için, kendim olmayı bir köşede bırakıp; saçma ama mutlu sayılabilecek bir insana evrilmişim. Kısacası 2016 bitmemiş, bitirmiş.

Neyse ki yılın bu zamanlarını çok seviyorum. Önünden geçtiğim her dükkanın camında süslenmiş çam ağaçlarını, caddelere boydan boya uzatılmış ışıkları görmek umutlandırıyor beni. (Mağazalardaki yeni yıl indirimlerini saymıyorum bile. :P) Yeni bir yılın başlıyor olması müthiş bir motivasyon kaynağı oluyor benim için anlayacağınız. Yani 2016'da ne yaşamış olursak olalım, yarın yeni bir yıl, yeni bir gün. Her yeni gün gibi, yeni bir sen; yeni bir ben. Keşfettikçe kendimizi, çevremizi, dünyamızı, her şeyi; umudun hep olduğunu hatırlatalım kendimize. Mutfakta içebileceğimiz bir sürü uyku hapları, banyolarımızda da jilet var. Arabayı son sürat duvara çarpmıyorsak eğer, hala istekliyiz yaşamaya. Bu yüzden bütün şu yukarılardaki drama queen'liğimi çöpe atarak kendim ve sizin için; en iyi versiyonumuzu bulacağımız, sevdiklerimizle güzel anılar biriktirdiğimiz, kırdığımız ve/veya kırıldığımız insanlarla gönül alışverişli, ama en en en önemlisi hayal kurmayı hiç bırakmayacağımız bir yıl istiyorum Noel babadan. ''Çünkü hiçbir şey hayallerimizdeki kadar güzel olamaz.!''